Μίλησαν πολλοί για ντροπαλά φεγγάρια,
μα κανείς για εκείνο το κρυστάλλινο αστέρι που έκρυψες στον κόρφο μου...
Κανείς δε σε είδε να έρχεσαι... Κανείς να φεύγεις....
Ακούστηκαν χίλια τραγούδια να ανεμίζουν
σα χαρταετοί κάτω από το παράθυρα της γειτονιάς,
μα κανένα δεν ήταν το δικό σου...
Αυτό το κλείδωσες μέσα μου μια νύχτα
όταν ψιθύρισες τρυφερά στ' αυτί "σ' ευχαριστώ που είσαι εδώ"
κι έπειτα κοκκίνισες σα ντροπαλό φεγγάρι
και κρύφτηκες πίσω από τα χλωμά σύννεφα των στεναγμών σου..
ODE BY ARGYRO LIODIMOU
