Οι Χριστιανοί όλου του κόσμου δεν είναι οι μόνοι που τιμούν και σέβονται την ημέρα αυτή. Επειδή όμως εκπροσωπούν το μεγαλύτερο θρήσκευμα στον κόσμο υποστηρίζουν ότι πρόκειται για μια ιερή μέρα, χαρακτηριστική της θρησκείας τους. Μπορούν δίκαια να αισθάνονται ότι πρόκειται για μια ημέρα που ξεχωρίζει από τις άλλες και προσφέρεται για πρακτική και άμιλλα γύρω από το Χριστιανικό πνεύμα της αγάπης, της φιλανθρωπίας, της δικαιοσύνης και της καλοσύνης.
Ήταν όμως πάντοτε ιερή ημέρα για πολλούς. Η 25η Δεκεμβρίου φτάνει μέχρι εμάς σήμερα με μια μεγάλη ιστορία και παράδοση τέτοια που να αποτελεί στ' αλήθεια μια διεθνή και καθολική ιερή ημέρα για όλο σχεδόν τον κόσμο.
Έχουν δημιουργηθεί ορισμένες αμφιβολίες σχετικά με τον Χριστιανικό ισχυρισμό ότι ο Ιησούς γεννήθηκε την ημέρα αυτή. Μερικοί μάλιστα, ισχυρίζονται ότι η ημερομηνία είναι ανακόλουθη σε σύγκριση με την Βιβλική ιστορία. Ένας από τους ισχυρισμούς των σκεπτικιστών αναφέρει πως ήταν μια εποχή του χρόνου που οι βοσκοί θα δεν ενδιαφέρονταν για τα κοπάδια τους στους αγρούς, λόγω του χειμώνα και των καταιγίδων. Ότι αν εκείνη τη νύκτα υπήρχαν βοσκοί που είδαν το αστέρι και το ακολούθησαν, τότε η γέννηση πρέπει να συνέβη κάποια άλλη εποχή.
Οι μυστικιστές όμως, γνωρίζουν ότι την επιλογή της 25ης Δεκεμβρίου στηρίζουν στοιχεία πολύ πιο έγκυρα από τις κλιματολογικές συνθήκες. Γνωρίζουν ότι για αιώνες πριν από την Χριστιανική περίοδο η ημέρα δεν ήταν απλώς ιερή αλλά και αυτή κατά την οποία γεννιόντουσαν οι Avatars, οι Μεσσίες και οι υιοί του Θεού. Επομένως ήταν η μέρα για να γεννηθεί στη γη ένας νέος αγγελιοφόρος, ένας θείος εκπρόσωπος του Θεού, ένας αληθινός Avatar, σύμφωνα με κοσμικό νόμο διαταγμένο σε παρελθούσες εποχές. Μπροστά σε αυτό, κανένας μυστικιστής δεν θα αμφισβητούσε ποτέ την ορθότητα της ημερομηνίας γεννήσεως του Διδασκάλου Ιησού.
Μια σπουδαία ημέρα
Η 25η Δεκεμβρίου είναι συμβολική εδώ και πολλούς αιώνες, όπως υποδεικνύεται στα αρχαία ιερά κείμενα.
Σχεδόν σε όλα τα έθνη της γης στο παρελθόν, σαν με κοινή συναίνεση, επέλεξαν τα πρώτα λεπτά μετά τα μεσάνυκτα της 24ης Δεκεμβρίου για να εορτάσουν τον τοκετό της 'Βασίλισσας του Ουρανού' της 'Ουράνιας Παρθένου' και την γέννηση του θεού Ήλιου.
Στη Ινδία, αυτή η περίοδος είναι περίοδος ασυνήθιστης χαράς, όπως μαθαίνουμε από το έργο 'Book of Hinduism' του Monier Williams. Είναι μια θρησκευτική γιορτή, οπότε στολίζουν τα σπίτια τους με γιρλάντες και τονίζουν την υποχρέωση δώρων σε συγγενείς και φίλους. Το τελευταίο αυτό χαρακτηριστικό της εορτής είναι πάρα πολύ αρχαίο.
Στην Κίνα, επί πολλούς αιώνες θρησκευτικές τελετές εορτάζονταν στο χειμερινό ηλιοστάσιο.
Εορτασμοί Γενεθλίων
Ο Βούδας, ο γιος της Παρθένου Μάγια, από την οποία, κατά την κινέζικη παράδοση, είχε κατέλθει το Άγιο Πνεύμα, γεννήθηκε την 25η Δεκεμβρίου, σύμφωνα με τις δικές τους παραδόσεις και η μέρα εορτάζονταν ως ιερή αιώνες πριν την Χριστιανική εποχή. Τούτο υποδεικνύουν εξαίρετα ιστορικά έργα όπως 'The angel-Messiah' του Bunson και 'Buddha and Buddhism' του Lillie.
Ακόμα πιο πίσω, βλέπουμε ότι οι Αρχαίοι Πέρσες εόρταζαν τα γενέθλια του 'Κυρίου και Σωτήρα' τους Μίθρα με χαρές, μουσική, ιερά άσματα, εορτές και δώρα την 25η Δεκεμβρίου. Επίσης, έθιμο των αρχαίων Δρυίδων, πολύ πριν την γέννηση του Χριστού, ήταν να εορτάζουν τα γενέθλια των θεών τους την ίδια αυτή ημέρα. ’λλα αρχαία αρχεία δείχνουν ότι και ο Κρίσνα γεννήθηκε την 25η Δεκεμβρίου. Παρ' όλα αυτά, κάποια στιγμή στον Μεσαίωνα διατάχθηκε τα γενέθλιά του να είναι μια ιερή μέρα του Ιουλίου ή του Αυγούστου.
Και οι αρχαίοι Αιγύπτιοι, αιώνες πριν την γέννηση του Χριστού, είχαν ξεχωρίσει την 25η Δεκεμβρίου ως γενέθλια ημέρα των θεών τους. Ο κ. LeClerk DeSeptehenes, διαπρεπής αυθεντία γράφει:
Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι προσδιόρισαν την εγκυμοσύνη της Ίσιδος (Βασίλισσα του Ουρανού και η Παρθένα Μητέρα του Σωτήρα Ώρου) στην τελευταία ημέρα του Μαρτίου και γύρω στο τέλος Δεκεμβρίου τοποθετούσαν τον εορτασμό της επετείου του τοκετού της.
Τούτο γίνεται σαφές στο βιβλίο του 'Religion of the Ancient Greeks' καθώς και στο έργο του Higgius 'Anakalypsis'.
Από τις διάφορες αυτές αναφορές βλέπουμε ότι όλοι οι αρχαίοι υιοί του Θεού, οι σωτήρες και οι θείοι αγγελιοφόροι γεννήθηκαν από παρθένους μητέρες και ότι συνήθως, η μητέρα ήταν γνωστή ως 'Βασίλισσα του Ουρανού'. Στο βιβλίο του Bonwick 'Egyptian Belief' διαβάζουμε για τον Ώρο.: "Είναι ο μεγάλος θεοαγαπητός του Ουρανού. Η γέννησή του ήταν ένα από τα μεγαλύτερα μυστήρια της Αιγυπτιακής θρησκείας. Εικόνες που την αναπαριστούν βρίσκονταν στους τοίχους των ναών. Υποτίθεται πως ήταν το τέκνο της θεότητας. Τα Χριστούγεννα ή την αντίστοιχη περίοδο της δικής μας εορτής, η εικόνα του έβγαινε έξω από τα ιερά με παράδοξες τελετές, όπως ακριβώς και η εικόνα του Χριστού - βρέφους βγαίνει σήμερα και εκτίθεται στην Ρώμη.
Στο βιβλίο του Higgius, που ήδη αναφέραμε, λέγεται ότι ο ίδιος ο Rigord είχε παρατηρήσει ότι οι Αιγύπτιοι όχι μόνο λάτρευαν μια παρθένο μητέρα πριν την γέννηση του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού αλλά και ότι, επίσης εκθέτανε ομοίωμα του γιου της ξαπλωμένου σε παχνί, όπως ακριβώς απεικονίζεται ο Ιησούς στο παχνί της Βηθλεέμ.
Ο Όσιρις ένα άλλος γιος Αγίας Παρθένου, όπως αποκαλούσαν την Σέρες ή Νέιθ, την μητέρα του, επίσης θεωρείτο γεννημένος την 25η Δεκεμβρίου και αυτή την ημέρα εορτάζουν ακόμη όσοι μένουν προσκολλημένοι στις αρχαίες θρησκευτικές ιδέες.
Οι αρχαίοι Έλληνες επίσης, εόρταζαν τα γενέθλια του Ηρακλή τότε και ένα αρχαίο αρχείο αναφέρει πως τον γέννησε η νύχτα του χειμερινού ηλιοστασίου, την οποία ονόμαζαν ΤΡΙΠΛΗ ΝΥΚΤΑ. Στην δήλωση αυτή, η Τριπλή Νύκτα αναφέρεται στην νύχτα της Αγίας Τριάδος ή των τριών Αγίων Φώτων και στα αρχαία προχριστιανικά τυπικά συμβολίζονταν είτε από το τρίγωνο είτε από τρία συμπλεκόμενα τρίγωνα που παρίσταναν ότι ο Θεός ή ο Σωτήρας, οποίος εκείνη την νύκτα γεννήθηκε, περιλάμβανε τρία πρόσωπα σε ένα ή τρεις φάσεις της θεότητας.
Η χριστιανική δοξασία της Αγίας Τριάδας δεν προστέθηκε στα εκκλησιαστικά τυπικά παρά μόνον πολλά χρόνια ύστερα από την ίδρυση της Χριστιανικής Εκκλησίας.
Προ- Χριστιανικά Αρχεία.
Ο Βάκχος είχε, επίσης γεννηθεί την αυγή της 25ης Δεκεμβρίου, σύμφωνα με αρχαία προχριστιανικά αρχεία. Στα επίσημα κείμενα διαβάζουμε ότι "τον τόπο γεννήσεως του Βάκχου, που αποκαλείτο Σάμπατς, διεκδικούσαν πολλές περιοχές της Ελλάδος, αλλά η λατρεία του εορτάζονταν κυρίως στο όρος Αίμος της Θράκης. Γεννήθηκε από παρθένο και στα μυστήριά του το έδειχναν ως βρέφος το πρωί των Χριστουγέννων.
Και ο Άδωνις θεωρείτο γεννημένος την 25η Δεκεμβρίου. Από τα κείμενα του Τερτυλλιανού, του Ιερώνυμου και των άλλων Πατέρων της Χριστιανικής Εκκλησίας πληροφορούμαστε ότι η γέννησή του εορτάζονταν με αναπαραστάσεις τελετής που συνέβη σε ένα σπήλαιο και ότι το σπήλαιο αυτό βρίσκονταν στην Βηθλεέμ και ήταν αυτό που γεννήθηκε ο Ιησούς Χριστός.
Η μέρα αυτή έγινε, επίσης μεγάλη ιερή μέρα και στην Ρώμη. Η τελετή ονομάζονταν NATALIS SOLIS INVICTI (Γενέθλια του Ήλιου του Ακατανίκητου) και ήταν μέρα καθολικής χαράς. Οι δημόσιες εργασίες διακόπτονταν, κηρύξεις πολέμων και εκτελέσεις εγκληματιών αναβάλλονταν, οι άνθρωποι ήταν υποχρεωμένοι να κάνουν δώρα στους φίλους τους και στους δούλους προσφέρονταν μεγάλες ελευθερίες.
Σχετικά με την εορτή αυτή, ο Οβίδιος αναφέρει ότι λίγες βδομάδες πριν το χειμερινό ηλιοστάσιο βοσκοί της Καλαβρίας έρχονταν στην πόλη για να παίξουν αυλούς.
Οι αρχαίοι Γερμανοί, επί αιώνες πριν την γέννηση του τελευταίου Υιού της Δικαιοσύνης, γιόρταζαν κάθε χρόνο το χειμερινό ηλιοστάσιο., το οποίο αποκαλούσε YULE FEAST. Στην εορτή αυτή ανανέωναν συμφωνίες, συμβουλεύονταν τους Θεούς για το μέλλον, έκαναν θυσίες και αφιέρωναν τον χρόνο τους σε ευσεβείς πράξεις.
Και οι αρχαίοι Σκανδιναβοί είχαν μια αρχαία εορτή κατά το χειμερινό ηλιοστάσιο. Τη αποκαλούσαν ΜΗΤΕΡΑ ΝΥΚΤΑ. Η ονομασία της ήταν JUL, από την οποία πηγάζει η γερμανική λέξη Yule που αντιστοιχεί στην γαλλική NOEL, προερχόμενη από την εβραϊκή ή χαλδαϊκή NULE.
Οι Σκανδιναβοί είχαν και ένα Θεό που γεννήθηκε αυτή την εποχή και ονομάζονταν FREYR. Σπουδαιότερα χαρακτηριστικά του εορτασμού ήταν η καθολική χαρά και τα δώρα.
Τα αρχεία των Δρυίδων της Μεγάλης Βρετανίας και της Ιρλανδίας αναφέρουν ότι αυτοί εόρταζαν την 25η Δεκεμβρίου με μεγάλες φωτιές στις κορυφές των λόφων. Τούτο είχε πιθανόν υιοθετηθεί από τις τελετές εορτασμού της γεννήσεως του Μίθρα, οι οποίες κάποτε τηρούνταν σε ολόκληρη την Γαλατία και την Βρετανία. Ενδιαφέρον είναι ότι οι Δρυίδες αποκαλούσαν την ημέρα NOLAGH ή NOEL, που για αυτούς σήμαινε ημέρα αναγεννήσεως ενώ για τους Γάλλους σήμερα σημαίνει Χριστούγεννα.
Στο αρχαίο Μεξικό είχαν υιοθετηθεί τελετές των Ατλάντων. Είχαν μιαν εορτή στο πρώτο τους μήνα, τον RAYME, ο οποίος αντιστοιχεί στο δικό μας Δεκέμβριο. Η ιερή τους μέρα και η εορτή με την ονομασία CAPACRAYME; που σήμαινε χειμερινό ηλιοστάσιο, ήταν εποχή για θυσίες και δώρα.
Βλέπουμε λοιπόν, ότι με κοινή συναίνεση η θρησκευτική και ιερή συνειδητότητα των αρχαίων λαών αναγνώριζε την 25η Δεκεμβρίου ως ημέρα ιερή και επομένως μυστικιστική. Όποτε η παγκόσμια διάνοια του ανθρώπου συμφωνεί πάνω σε κάποιο χαρακτηριστικό, αρχή, νόμο ή δοξασία, τότε πρόκειται για κάτι μυστικιστικό. Και αν ακόμα δεν είχε δημιουργηθεί ως μυστικιστικό, έγινε μυστικιστικό μέσα από την συγκεντρωμένη λατρεία και τον σεβασμό. Πολλά πράγματα στην ζωή μας δεν είναι ιερά επειδή τα έκανε ο Θεός ιερά. Ιερά τα έκαναν η ευσέβεια και τα ιδεαλιστικά κίνητρα του ανθρώπου μέσα από μια συνεχή σκέψη για αυτά και μια ευρεία υιοθέτηση.
Παγκόσμια Ιερή Μέρα
Δεδομένου ότι η 25η Δεκεμβρίου, μια μέρα συνδεδεμένη με το χειμερινό ηλιοστάσιο εδώ και αιώνες έχει γίνει παγκόσμια και καθολική ιερή ημέρα, άρα ημέρα με μυστικιστικό νόημα και σημασία, πρέπει να σημειώσουμε τα σπουδαία χαρακτηριστικά που σχετίζονται με αυτή.
Κατ' αρχήν πρόκειται για την ημέρα, κατά την οποία γεννήθηκαν - τουλάχιστον στην διάνοια των ανθρώπων - οι μεγάλοι σωτήρες της ανθρωπότητας, οι μεγάλοι λυτρωτές, οι μεγάλοι κύριοι και αγγελιοφόροι του Θεού.
Σε κάθε περίπτωση ο Σωτήρας γεννήθηκε από παρθένο μητέρα, συνελήφθη από τον Θεό με αγνή σκέψη και ήρθε στον κόσμο ως θείος εκπρόσωπος Του. Ωρίμασε μέσα στην μήτρα των αγνότερων κινήτρων και του τέλειου περιβάλλοντος, γεννήθηκε από παρθένο που εκπροσωπούσε την 'Βασίλισσα του Ουρανού' και το βασίλειο της θεότητας. Γεννήθηκε σε ταπεινές συνθήκες, ως εκπρόσωπος των μαζών, στις οποίες θα έδινε το μήνυμά του.
Δεύτερον: σε όλους τους λαούς και σε όλες τις εποχές η ημέρα της γεννήσεως και της ελεύσεως ενός Μεγάλου Διδασκάλου καθορίζονταν ως ημέρα για αφοσίωση, χαρά, συμβολικές εορτές. Διάδοση και εξάσκηση των θεμελιωδών αρχών του μηνύματος του Κυρίου από τον Θεό. Ήταν μια μέρα για να απελευθερωθούν οι φυλακισμένοι, να ανακουφιστούν οι ταλαιπωρημένοι από πόνους και βάσανα, να ελευθερωθούν οι δούλοι, να επιδειχθεί επιείκεια και γενναιοδωρία σε υπηκόους.
Όλα αυτά είναι μυστικιστικά. Τα Χριστούγεννα, όσοι τα κατανοούν, ανεξάρτητα από πιστεύω και δόγματα, μπορούν να εισέλθουν στο μυστικιστικό πνεύμα των Χριστουγέννων. Μπορούν να χαρούν που ο Θεός έχει στείλει κατά καιρούς στη γη έναν αγγελιοφόρο, έναν Κύριο και σωτήρα για να φέρει Ζωή, Φως, και Αγάπη σε όλους τους λαούς και να διδάξει το μεγαλείο της ταπεινότητας και τον πλούτο της προσφοράς.
O H. S. Lewis ήταν Imperator του Ροδοσταυρικού Τάγματος AMORC. Το άρθρο δημοσιεύθηκε στο περιοδικό της Ελληνικής Δικαιοδοσίας Ροδοσταυρικά Ανάλεκτα .
