Ο Βασιλιάς πάει ένα πρωί στον κήπο του & βλέπει πως τα δέντρα,οι θάμνοι & τα λουλούδια του ξεραίνονται.
Η Βελανιδιά λέει πως ξεραίνεται γιατί δε μπορεί να είναι τόσο ψηλή όσο το Πεύκο. Γυρίζει προς το Πεύκο που ξεραίνεται γιατί δε μπορεί να κάνει σταφύλια όπως το Αμπέλι.
Το Αμπέλι ξεράθηκε γιατί δεν έκανε λουλούδια σαν την Τριανταφυλλιά.Βλέπει την Τριανταφυλλιά να κλαίει γιατί δεν έχει χοντρό κορμό σαν τη Βελανιδιά.
Φυτά και δέντρα ήταν όλα σε απόγνωση και ο Βασιλιάς δεν ήξερε πως να αναστρέψει αυτό το κακό. Ολα τους έπεφταν σε μαρασμό γιατί δεν μπορούσαν να είναι αυτό που ήταν τα άλλα.
Και ξάφνου,βλέπει ένα φυτό,τη Φρέζια,γεμάτη άνθη & πιό δροσερή από ποτέ.
Τη ρωτάει ο Βασιλιάς "Πώς γίνεται & αναπτύσσεσαι τόσο καλά μέσα σ' αυτόν τον μαραμένο & θλιβερό κήπο;"
Το λουλούδι του απαντάει "Δεν ξέρω.Ίσως γιατί πίστεψα από την αρχή,όταν με φύτεψες οτι με ήθελες. Αν ήθελες στη θέση μου μια Βελανιδιά ή Τριανταφυλλιά,θα είχες φυτέψει Βελανιδιά ή Τριανταφυλλιά κι όχι εμένα.
Είπα λοιπόν μέσα μου "Θα προσπαθήσω να τον ευχαριστήσω, αγαπώντας με και θα γίνω η καλύτερη Φρέζια που είχε ποτέ." Χαίρομαι με αυτό που είμαι, όπως είμαι και από όσο καταλαβαίνω, από αυτά που μου λες Βασιλιά μου, αυτό βγαίνει και προς τα έξω. Αυτή η ευφορία που νιώθω μέσα μου, μάλλον είναι ορατή στους γύρω και σε εσένα.
Άρα πέτυχα τον σκοπό μου και το μόνο που έκανα ήταν να με αγαπώ.
Αυτό να πεις και στα άλλα φυτά και δέντρα λοιπόν και ίσως τα σώσεις, υπάρχει καιρός ακόμη μέχρι να ξεραθούν οι ρίζες τους.
Το μεγαλύτερο δώρο που μπορούμε να κάνουμε σε εμάς τους ίδιους,στους ανθρώπους μας και στην κοινωνία γενικότερα,είναι να είμαστε η φωτεινότερη εκδοχή του εαυτού μας & να τιμάμε την μοναδικότητά μας..!
Και να μην ξεχνάμε πως ακόμη και τα κλειστά πράσινα μπουμπούκια είναι μεγαλοπρεπή πολύχρωμα λουλούδια που θέλουν απλά το χρόνο τους
Ανατολική Λαϊκή Σοφία - Μετάφραση και επιμέλεια κειμένου Despina Saldari
Photo by © Michael Yamashita | Japanese Gardens
